پرواربندی گوساله، راهکاری سودآور برای خودکفایی در تولید گوشت قرمز
عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی خوزستان در وبینار تخصصی پرواربندی گوساله، این فعالیت را راهبردی کلیدی برای تأمین پروتئین حیوانی، ایجاد اشتغال و توسعه اقتصادی دانست و با اشاره به فاصله معنادار مصرف سرانه گوشت در ایران با استانداردهای جهانی، ضرورت تحول علمی این صنعت با بهرهگیری از روشهای نوین پرورش را مورد تأکید قرار داد.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی وزارت جهاد کشاورزی به نقل از روابط عمومی سازمان جهاد کشاورزی خوزستان، افروز شریفی با اشاره به نقش پرواربندی در تأمین پروتئین حیوانی، اشتغالزایی و بهرهوری اقتصادی، بر ضرورت توسعه این صنعت در ایران تأکید کرد.
وی با مقایسه مصرف سرانه گوشت قرمز در ایران (۱۲ تا ۱۵ کیلوگرم) با استانداردهای جهانی (۴۳ کیلوگرم)، خاطرنشان کرد که این فاصله نشاندهنده نیاز به توسعه صنعت پرواربندی است.
شریفی همچنین به چالشهای این صنعت در ایران، از جمله کمبود منابع خوراکی باکیفیت، مشکلات مدیریتی و تنشهای حرارتی اشاره کرد.
وی با بیان اینکه پرواربندی در حقیقت هنر تبدیل گاو لاغر به دامی سنگینوزن با استفاده از علم تغذیه و رعایت اصول بهداشتی است اظهار داشت: این فرآیند یک دوره زمانی مشخص دارد که بسته به شرایط دام و هدف پرورشدهنده میتواند متفاوت باشد.
شریفی تصریح کرد: نکته کلیدی اینجاست که باید بدانیم هر گوساله بر اساس سن، جثه و وضعیت بدنیاش نیاز به مدتزمان خاصی برای پروار شدن دارد.
وی ادامه داد: یک برنامهریزی دقیق میتواند این دوره را به حداقل زمان ممکن برساند درحالیکه بیشترین بازدهی را برای پرورشدهنده به ارمغان بیاورد.
وی اضافه کرد: در مرکز تحقیقات ما، همواره تأکید میکنیم که پرواربندی فقط چاق کردن دام نیست، بلکه یک فرایند حسابشده علمی است که در آن کیفیت گوشت، سلامت دام و بهرهوری اقتصادی باید بهصورت همزمان مدنظر قرار گیرد.
شریفی ضمن تأکید بر انتخاب نژادهای مناسب برای پرواربندی (مانند هلشتاین و سیمنتال)، نکات کلیدی در خرید گوساله، از جمله بررسی سلامت دام و شرایط آبوهوایی منطقه را برشمرد.
عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات خاطرنشان کرد: تغذیه اصولی گوسالههای پرواری نیازمند برنامهریزی دقیق در دو مرحله متفاوت پرورش است. در مرحله اول که دوره رشد است، باید ترکیب مناسبی از کنسانتره و علوفه با سطح مطلوبی از پروتئین و انرژی در نظر گرفته شود.
شریفی افزود: با ورود به مرحله نهایی پروار، نسبت کنسانتره در جیره افزایش یافته و سطح انرژی مورد نیاز بالاتر میرود، درحالیکه درصد پروتئین اندکی کاهش مییابد.
وی ادامه داد: برای بهینهسازی اقتصادی میتوان از منابع خوراکی جایگزین مانند ضایعات کشاورزی و کاه فراوری شده بهره برد. اصل کلیدی در این سیستم، تأمین نیازهای تغذیهای دام با استفاده از مواد مغذی مناسب بهجای تکیه صرف بر مواد خوراکی معمول است تا بیشترین بازده تولید با کمترین هزینه عملیاتی حاصل شود. شریفی تصریح کرد: این رویکرد نیازمند مدیریت هوشمندانه ترکیبات جیره و توجه به تغییرات نیازهای تغذیهای در مراحل مختلف پرورش است.
وی تأکید کرد: پرواربندی گوساله در صورت رعایت اصول علمی و مدیریت صحیح، یکی از سودآورترین مشاغل بخش کشاورزی محسوب میشود که هم ارزش افزوده بالایی ایجاد میکند و هم در تأمین امنیت غذایی کشور نقش حیاتی ایفا میکند.